Pod koniec 1 roku studenci wybierają specjalność konserwatorską. Osoby studiujące w Katedrze są przyuczani do zawodu konserwatora zabytków poprzez uczestnictwo w zajęciach teoretycznych i praktycznych. Studia trwają 6 lat i kończą się obroną dyplomu składającego się z 2 części: pracy teoretyczno-badawczej oraz pracy artystyczno-konserwatorskiej (wraz z dokumentacją).

     Pomimo ogólnej nazwy specjalności „Konserwacja i Restauracja Papieru i Skóry” zajmujemy się konserwacją obiektów zabytkowych, historycznych zbudowanych z bardzo wielu różnych materiałów. Przedmiotem prac konserwatorskich są między innymi:

księgi • dokumenty • rękopisy • listy • dyplomy • wyroby skórzane z wykopalisk archeologicznych • obrazy wykonane np. w technice pastelowej, olejnej, temperowej, gwaszowej, akwarelowej – głównie na podłożach papierowych • rysunki, grafiki • globusy • mapy • wyroby z papier mâché (np. szkatułki, lalki, krzesła, maski) • projekty architektoniczne • fotografie, negatywy fotograficzne na różnych podłożach, albumy • grafiki i druki fotomechaniczne • wyroby z wosku (np. pieczęcie, świece, figurki, moulage) • różnorodne wyroby skórzane (np. siodła, kołczany, pasy, uprzęże paradne, galanteria, wyroby ze skóry myśliwskiej) • pergamin (np. dokumenty, lalki z teatru cieni, Tory żydowskie) • tkaniny z różnymi wzorami i aplikacjami • wyroby dla osób niewidomych (np. mapy tyflograficzne) • elementy zabytkowych maszyn, instrumentów muzycznych itp. (np. podkładki, pasy pędne, rolki do pianoli) • krzesła, fotele • obuwie, odzienie • zwoje, malarstwo daleko- i bliskowschodnie • wachlarze • parasolki • relikwiarze • oraz wiele, wiele innych obiektów.

     Duża różnorodność materiałowa obiektów jaka trafia do pracowni konserwatorskiej sprawia, że konserwator po tej specjalności zajmuje się szerokim wachlarzem materiałów, poznając techniki konserwacji takich materiałów jak: papier, tektura, drewno, tkanina, metale, skóra zwierzęca bez okrywy włosowej oraz z okrywą, materiały kompozytowe oraz inne.

     Praca konserwatora nie jest zadaniem łatwym, wymaga dyscypliny, cierpliwości, posiadania dobrze przyswojonej wiedzy z różnych dziedzin nauki i sztuki oraz umiejętności artystycznych, może jednak przynieść satysfakcję, poprzez fakt czynnego współdziałania w ratowaniu  materialnego dziedzictwa kulturowego przed niszczeniem.  Absolwenci znajdują pracę przede wszystkim w archiwach, bibliotekach, muzeach, czasem uczestniczą w spontanicznych akcjach ratowania zbiorów po powodzi, pożarach, zawaleniach budynków, jak na przykład gmachu Archiwum Państwowego w Kolonii.